niedziela, 9 sierpnia 2015

No title

Mniej niż pięćdziesiąt. 
A było już 53 i nadzieja. I  szczęście w oczach Mamy. Miałam ochotę skakać z radości. 
Kiedy "nie będę jeść słodyczy" przerodziło się w obsesję?
Kiedy przestałam umieć się zatrzymać?
Kiedy był ten moment?
Autor:

2 komentarze:

  1. Unknown12 sierpnia 2015 23:34

    Dlaczego wciąż ulegasz anie...przecież ona nie chce dla ciebie dobrze. Widzisz było dobrze wszyscy byli szczęśliwi dzięki tobie. Postaraj się skarbie xx

    OdpowiedzUsuń
  2. Lady Anna19 sierpnia 2015 13:47

    Jak zwykle się martwię,nic innego nie jestem w stanie napisać żeby Cie nie wkurzyć,przecież to nie Twoja wina.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)